‘Nu bewerk ik mijn eigen veld zonder enige belemmering en ik voel me geaccepteerd door mijn gemeenschap’.

Een voorbeeld van veranderingen via het WaA!-programma in DR Congo.

Het verhaal van de heer Barabara is een van de vele ‘Stories of Change’ in het We are Able! programma in DR Congo. De gecombineerde aanpak van het benaderen van gemeenschappen, het samenwerken met organisaties van personen met een handicap en het betrekken van (lokale) autoriteiten heeft een diepgaande impact gehad op de voedselzekerheid van mensen met een handicap.

Mijn naam is meneer Barabara; Ik ben 75 jaar oud en woon in het dorp Kinji. Het ligt in de buurt van Muziri, waar het We are Able! programma verschillende activiteiten uitvoert. In 2021 begonnen Disability Inclusion Facilitators (inclusie voorlichters) het bewustzijn in de gemeenschap te vergroten o.a. op het thema van rechten van mensen met een handicap, inclusief erfenis- en landrechten. Ik werd erg bemoedigd door dit bericht. Je moet weten dat ik delen van beide voeten mis als gevolg van lepra, lang geleden begonnen mensen om mij heen mij buiten te sluiten en ik begon aan mezelf te twijfelen. Ik dacht dat ik waardeloos was. Hierdoor besloot ik mij terug te trekken in mijn huis. Dat heeft jaren geduurd!

Toen de Disability Inclusion Facilitators kwamen en uitleg gaven over landrechten, wilde ik onmiddellijk actie ondernemen. Vooral omdat ik tien jaar geleden samen met mijn broer een stuk grond kocht; helaas overleed hij een paar maanden later. Zijn zoon nam vervolgens het hele stuk grond over en beweerde dat ik het land vanwege mijn handicap niet goed kon bewerken.

In april 2023 benaderde ik gemeenschapsleiders. Met de hulp van de verschillende organisaties binnen We Are Able!, de organisatie OPALCO* en de gemeenschapsleiders heb ik een klacht ingediend bij het dorpshoofd. Gelukkig was hij al geïnformeerd en bewust gemaakt over inclusie en de rechten van mensen met een beperking. Iedereen deed zijn uiterste best om voor mijn zaak te pleiten, en later in 2023 werden mijn landrechten hersteld. Hierdoor kon ik mijn perceel inschrijven bij het kadaster.

Nu cultiveer ik mijn eigen land zonder enige belemmering en voel ik me geaccepteerd door mijn gemeenschap. De maniok- (cassave)- en maïsoogst zullen het gezinsinkomen en onze voedselzekerheid verbeteren.

*de organisatie van mensen getroffen door lepra in DR Congo